Dat was het dan!
Door: Elise Vasseur
Blijf op de hoogte en volg Elise
27 Mei 2017 | Cambodja, Kâmpôt
De titel zegt het al: het zit erop. Mijn grote avontuur waar ik maanden lang op heb gewacht, waarvan ik dacht dat twee maanden toch best lang zou zijn, is nu toch echt voorbij. Het is voorbij gevlogen, ik heb van ieder moment volop genoten & ik weet het zeker: ik zal terugkeren!
Maandag en dinsdag waren twee normale werkdagen. Wel merkte ik dat de kinderen van het gezin waar ik woon steeds meer bij me wilden zijn, spelletjes wilden spelen, wilden knuffelen en zelfs hand in hand met me naar school wilden lopen. Erg aandoenlijk natuurlijk, maar ook erg moeilijk omdat ik heel goed wist dat het moment van afscheid nemen steeds dichterbij kwam.
Dinsdag t/m donderdag heb ik in de ochtend alleen lesgegeven, omdat mijn collega er niet kon zijn. Het voelde erg goed dat ze zoveel vertrouwen in mij hadden. Woensdag kwamen mijn ouders weer terug uit Sihanoukville en zijn we de laatste spulletjes van het donatiegeld gaan kopen.
Donderdag was ik jarig en eigenlijk had ik niks verwacht, omdat ze dat hier niet echt vieren, maar het was een fantastische dag! Om 10 uur kwamen mijn ouders op het project langs met een prachtige taart. Ook Simone (de regiocoördinator) was er en de 'directeur' vroeg of we naar de teamkamer kwamen. Daar waren al mijn collega's, werd er voor me gezongen en ook zij hadden een mooie taart laten maken. Eenmaal thuis kwam get oudste jongetje met een tekening voor mij en had mijn Cambodjaanse moeder een heerlijke lunch voorbereid. 's Middags moest ik nog van 5-7 werken. Daar heb ik de studenten schriften, potloden en puntenslijpers gegeven en ze waren erh blij! Om 18.45 ging opeens het licht uit, werd er voor me gezongen en ook daar hadden ze een taart geregeld. 's Avonds ging ik met mijn ouders, Simone en nog twee andere Nederlanders uiteten, dat was erg lekker en gezellig. Toen was het tijd om alvast afscheid van Simone te nemen. 's Avonds werd ik nog verrast met een telefoontje van mn oudste broer en mn nichtje. Die vonden het toch wel tijd om naar huis te komen haha, super lief!
Gisteren was het dan zover, mijn laatste dag op het project. Het was heel raar om afscheid te nemen, maar ik heb een super goede beoordeling gekregen & ik kom zeker weten terug. In mijn vrije uurtjes gingen mijn ouders en ik op de scooter naar de saltfields om de laatste donaties te brengen. Helaas gingen we te vroeg naar links, dus dat werd een toeristische route. Uiteindelijk na 40 minuten, hobbelige wegen, modder en een paar keer bijna onderuit kwamen we er gelukkig aan. De kinderen kwamen gelijk naar buiten en vervolgens heb ik voetballen, badmintonrackets, schriften, potloden, gummen en puntenslijpers gegeven. Ze waren zo blij dat we het gelijk gingen uitproberen. Om 4 uur was het tijd om ook daar afscheid te nemen want ik moest nog twee uurtjes werken. Van 5-7 hadden de studenten een toets en vervolgens kreeg ik heel veel knuffels. 's Avonds ging ik uiteten met mijn ouders en ik had mijn Cambodjaanse moeder gevraagd om mee te gaan naar het feestje en die was super blij en wilde graag mee. Het was een super gezellige laatste avond!
Vanochtend om 10.30 uur zou ik worden opgehaald door de tuktuk, die me vervolgens naar mijn ouders bracht, waar we met de taxi naar de killing fields in Phnom Penh gingen. Vanochtend was het dus tijd om afscheid te nemen van mijn gezin, een lastig moment, want na 8 weken heb je toch wel een goede band opgebouwd. Nog even een foto gemaakt, heel wat knuffels en toen stapte ik met gemengde gevoelens in de tuktuk. Blij om straks in Nederland mijn vrienden en familie weer te zien, maar ook jammer dat ik het gezin, mijn vrienden en dit prachtige land moet missen..
Vanmiddag zijn we naar de killing fields geweest, wat erg indrukwekkend was en nu zijn we in Phnom Penh op de hotelkamer. Vanavond wordt het vroeg slapen, want morgenochtend worden we om 05.30 uur opgehaald. Om 08.15 uur (03.15 Nederlandse tijd) vliegen we terug en om 18.45 uur zullen we weer landen.
Ik wil iedereen die gedoneerd heeft nogmaals heel erg bedanken. De kinderen, leraren en ik waren er super blij mee!
Dit was mijn laatste blog vanuit Cambodja, dus ik zie jullie heel snel weer, ciaooo!
Maandag en dinsdag waren twee normale werkdagen. Wel merkte ik dat de kinderen van het gezin waar ik woon steeds meer bij me wilden zijn, spelletjes wilden spelen, wilden knuffelen en zelfs hand in hand met me naar school wilden lopen. Erg aandoenlijk natuurlijk, maar ook erg moeilijk omdat ik heel goed wist dat het moment van afscheid nemen steeds dichterbij kwam.
Dinsdag t/m donderdag heb ik in de ochtend alleen lesgegeven, omdat mijn collega er niet kon zijn. Het voelde erg goed dat ze zoveel vertrouwen in mij hadden. Woensdag kwamen mijn ouders weer terug uit Sihanoukville en zijn we de laatste spulletjes van het donatiegeld gaan kopen.
Donderdag was ik jarig en eigenlijk had ik niks verwacht, omdat ze dat hier niet echt vieren, maar het was een fantastische dag! Om 10 uur kwamen mijn ouders op het project langs met een prachtige taart. Ook Simone (de regiocoördinator) was er en de 'directeur' vroeg of we naar de teamkamer kwamen. Daar waren al mijn collega's, werd er voor me gezongen en ook zij hadden een mooie taart laten maken. Eenmaal thuis kwam get oudste jongetje met een tekening voor mij en had mijn Cambodjaanse moeder een heerlijke lunch voorbereid. 's Middags moest ik nog van 5-7 werken. Daar heb ik de studenten schriften, potloden en puntenslijpers gegeven en ze waren erh blij! Om 18.45 ging opeens het licht uit, werd er voor me gezongen en ook daar hadden ze een taart geregeld. 's Avonds ging ik met mijn ouders, Simone en nog twee andere Nederlanders uiteten, dat was erg lekker en gezellig. Toen was het tijd om alvast afscheid van Simone te nemen. 's Avonds werd ik nog verrast met een telefoontje van mn oudste broer en mn nichtje. Die vonden het toch wel tijd om naar huis te komen haha, super lief!
Gisteren was het dan zover, mijn laatste dag op het project. Het was heel raar om afscheid te nemen, maar ik heb een super goede beoordeling gekregen & ik kom zeker weten terug. In mijn vrije uurtjes gingen mijn ouders en ik op de scooter naar de saltfields om de laatste donaties te brengen. Helaas gingen we te vroeg naar links, dus dat werd een toeristische route. Uiteindelijk na 40 minuten, hobbelige wegen, modder en een paar keer bijna onderuit kwamen we er gelukkig aan. De kinderen kwamen gelijk naar buiten en vervolgens heb ik voetballen, badmintonrackets, schriften, potloden, gummen en puntenslijpers gegeven. Ze waren zo blij dat we het gelijk gingen uitproberen. Om 4 uur was het tijd om ook daar afscheid te nemen want ik moest nog twee uurtjes werken. Van 5-7 hadden de studenten een toets en vervolgens kreeg ik heel veel knuffels. 's Avonds ging ik uiteten met mijn ouders en ik had mijn Cambodjaanse moeder gevraagd om mee te gaan naar het feestje en die was super blij en wilde graag mee. Het was een super gezellige laatste avond!
Vanochtend om 10.30 uur zou ik worden opgehaald door de tuktuk, die me vervolgens naar mijn ouders bracht, waar we met de taxi naar de killing fields in Phnom Penh gingen. Vanochtend was het dus tijd om afscheid te nemen van mijn gezin, een lastig moment, want na 8 weken heb je toch wel een goede band opgebouwd. Nog even een foto gemaakt, heel wat knuffels en toen stapte ik met gemengde gevoelens in de tuktuk. Blij om straks in Nederland mijn vrienden en familie weer te zien, maar ook jammer dat ik het gezin, mijn vrienden en dit prachtige land moet missen..
Vanmiddag zijn we naar de killing fields geweest, wat erg indrukwekkend was en nu zijn we in Phnom Penh op de hotelkamer. Vanavond wordt het vroeg slapen, want morgenochtend worden we om 05.30 uur opgehaald. Om 08.15 uur (03.15 Nederlandse tijd) vliegen we terug en om 18.45 uur zullen we weer landen.
Ik wil iedereen die gedoneerd heeft nogmaals heel erg bedanken. De kinderen, leraren en ik waren er super blij mee!
Dit was mijn laatste blog vanuit Cambodja, dus ik zie jullie heel snel weer, ciaooo!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
